Ieder mens heeft zo zijn ankers in het leven. Mijn grootste ankers waren en zijn mijn vader en mijn oma. Ik ben haar 4de kleinkind en 1ste kleindochter, er volgden nog 25 kleinkinderen na mij. Zij heeft zelf, 15 kinderen binnen 19 jaar gebaard.
Én ieder kleinkind heeft eigen warme herinneringen aan haar. Hoe knap is dat!
Een tante van me, die "De dag is langer dan vandaag" al in haar bezit heeft, zei me van de week over mijn bundel: "Niet alles rijmt ... ".
Klopt, rijmen is niet altijd mijn stijl.
Haar opmerking deed me met genoegen terugdenken aan de poezie albums van weleer.
Die poezie albums zijn zeer waardevol voor me.
Ik heb nog de oude van mijn moeder, waarin een liefdesverklaring te lezen staat. Jaren later had ik een eerste vakantievriendje ... zoon van die man die door het oorlogsgeweld in Rotterdam bij mijn overgrootmoeder bij kwam en daardoor veel in het gezin van mijn oma was. En mijn moeder leuk vond 😉. (Zij hem minder)
Zelf heb ik in het verleden 1,5 poezie album gevuld gekregen en ik heb ze nog steeds bewaard. Ja, ook in mijn eerste poezie bundel staat een soort huwelijksverzoek; was in de 5de klas.
Mijn tweede poezie album opende tot mijn grote genoegen mijn oma, ze had toen iets meer tijd, met dit door haar voor mij gekozen en geschreven gedicht:
 | |||
| Foto en album Helma Ketelaar |
Woorden die haar pasten en mij passen. Woorden die ik ook bij haar afscheid in mijn speech heb herhaald. Woorden die ik nu ook geraakt deel.
🍀🌹🍀Wat kunnen je passende woorden je goed doen🍀🌹🍀
