Met wie heb ik het genoegen? Met het FD ?!

Als marketeer heb ik mij niet ingeschreven in het "bel mij niet" register. Niet dat ik zo graag "plat"gebeld word. Ik vind het vanuit mijn marketingervaring en -professie wel interessant hoe de diverse merken hun telefonische acquisitie aanpakken.

In mijn marketinglessen hebben we het vaak over merken en branding. Dan komt ook de (online) service ter sprake. Misschien is het waardevol de callcenters daar ook wat vaker in te betrekken. Persoonlijk vind ik de callcenters die er zijn, vaak een gemiste kans. Ik vraag me weleens af hoe de medewerkers door hun managers en die weer door klanten worden gebrieft.

Sinds kort lees ik naast (betalend) De Correspondent weer regelmatig online artikelen van het FD. Vanuit mijn studieachtergrond, economische en sociale geschiedenis aan de UvA, mijn zakelijke werk en politieke kleur bieden de artikelen van het FD me vaak een blikverruimende ervaring. Daar hou ik ook wel van. Ik had ook al even gekeken, welke abonnementsvormen het FD heeft. Ik kom immers niet voor niets ook uit de uitgeverswereld en snap heel goed, dat voor niets de zon opgaat.

Aangezien ik binnenkort eerst de scriptie van mijn tweede master echt wil opstarten, Master in Marketingmanagement bij NCOI, heb ik bij het FD op dit moment nog geen abonnement. Eerst de lesweken voor studerend werkend Nederland afronden en het theoriegedeelte van mijn scriptie op papier, had ik bedacht. Dan heb ik alvast weer een paar weken wat artikelen van het FD gelezen en kijk ik welke abonnementsvorm me past.

Deze week werd ik in mijn gedachtegang ingehaald. Als ik niet oplet, wordt mijn gedachtegang daar ook door bepaald. Ik werd gebeld. Mogelijk volgt er bij de lezer herkenning. Toen ik opnam hoorde ik: 

• enorme herrie
• veel gelach
• drukte
• een beller, die niet eens zijn naam zegt
• laat staat namens wie hij belt.

Persoonlijk denk ik dan direct; wie is hier die opdrachtgever? Weet die wel hoe dit gaat? Ik heb zelf maar gevraagd met wie ik het genoegen had en namens wie. 
Namens het FD. Nou, als we het over branding hebben.... dan past dit niet voor mij bij het beeld dat ik van het FD heb. Dan heeft het FD heel erg veel geluk, dat het waar is wat ik tegen die "student"(?) zei, dat ik op inhoud en tijd op een mij passend tijdstip zelf een keuze maak uit de diverse FD abonnementen.

Dagen later loop ik me eigenlijk nog steeds te verbazen.... Met wie had ik immers het genoegen? Iemand namens het FD.......

PS Tijdens het schrijven van deze blog werd ik gebeld door iemand namens het GFK voor het kijkonderzoek. Dat was naar mijn idee een prettig normaal gesprek waar we woensdag even verder op doorgaan. Zo kan het dus ook :-)

Vooruit kijken met de goede zaken van 2018 in je hart

Nu de dagen donker worden, groeit direct het verlangen naar een nieuwe start. Dromen over een nieuw jaar waar zoveel van terecht gaat komen. Het valt me op, dat ik er al heel wat mensen over gehoord heb.

Nieuw jaar, nieuwe plannen, nieuwe kansen. Kansen op geluk, dat diploma, dat nieuwe huis, die nieuwe reis, nieuwe sport, meer muziek, eindelijk doen wat je van plan bent.

Ook dit jaar, 2018, doen we veel en gebeurt ons veel. Als we niet opletten, doen we het haast onopgemerkt. Vervliegen die mooie momenten nog sneller dan onze posts erover op Instagram of Facebook.
Gemiste kansen zijn dat eigenlijk.


Hoe mooi is het om in de herfst en aan het begin van de donkere dagen van het jaar te beseffen wat mooi is/was in 2018. Wat je heeft verrast en geraakt. Wat had je niet verwacht en was er zo maar onverwacht. Zovele, dierbare (kleine) geluksmomenten die voorbij vliegen. Geluksmomenten die vragen om aandacht en gezien/gehoord/gevoeld te worden. Geluksmomenten, die als basis kunnen dienen voor 2019. Dit zijn blijkbaar zaken, die belangrijk voor je zijn.


Maak tijd en ruimte om jouw eigen reflectie op 2018 waardevol te maken. Met niet alleen de grote dingen, juist ook die rakende, kleinere gebeurtenissen en ervaringen. Schrijf ze op en laat ze op je in werken. Dat gaat prachtig in deze tijd. Gewoon bij een kaarsje, een lampje, op een bankje, alleen of met een ander tot je door laten dringen wat er zo mooi was.

Mooie gedachten, gevoelens en inzichten om te laten gisten, rijpen en uitgroeien naar een uitzicht op een nieuwjaar waar jij je stempel opzet. Met plezier en actief jouw stempel opzet. Want mooie dingen vragen vaak inzet, bij voorkeur vanuit passie. Dan houd je het langer vol, want volhouden is voor een gewenst resultaat vaak van belang. Dat zit niet alleen in doen, dat zit ook in volhouden van focus, aandacht, durven, horen, voelen en zien.

Pak je tijd om je mooie momenten te koesteren

Voel, zie, hoor wat voor jou van waarde is

Zet het in voor 2019

Suc6

De rijkdom van 35 jaar ervaring

Vijfendertig jaar geleden was het ook een warme zomer. De temperatuurhoogte ben ik vergeten, de warmte niet. Ik beleefde die zomer de rijkdom van een gezonde en gewenste zwangerschap. Waarin ik toen met mijn man samen bewust en genietend toeleefde naar de komst van ons kind.

Een bewuste keuze om dit tijdens mijn studie te laten gebeuren, als de natuur wilde meewerken.
Door onze activiteiten konden we het in die periode zo inrichten, dat we er beiden als ouders voor ons kind konden zijn. Kinderopvang was er namelijk in die tijd alleen voor "gehandicapte bijstandmoeders" had ik ontdekt. Oftewel schaars en wij voldeden niet aan de eisen. Dat wilden we eigenlijk ook niet. We hebben in die tijd bewust gekeken naar een oplossing om samen ouder te kunnen zijn. Vonden we ook wel prettig. Dan kan de een, de ander zijn makke in de opvoeding weer mooi neutraliseren of aanvullen.

Door hoe het leven was gelopen, was mijn keuze om vooral nooit moeder te worden opeens onomkeerbaar veranderd in een intense behoefte aan het moederschap en vooral aan het bijdragen aan de maatschappij door op deze manier verantwoordelijkheid te nemen voor de nieuwe generatie. Volledig in het besef, dat het altijd vraag blijft, of het "je gegeven is".

Best bijzonder om in 1983 tijdens mijn studie Economische- en sociale geschiedenis aan de UvA daar tijdens colleges en tentamens zwanger rond te lopen. Ik had de rijkdom van een mij, nog altijd, dierbare schoonmoeder, die heel handig kleding kon maken. Vanuit plezier en aanvoelend wat bij mij paste, heeft ze me toen een mooie studenten zwangere outfit gemaakt. 

Naast mijn ouders en schoonouders, de meeste vriendinnen waren er nog lang niet aan toe, had ik toen nog een andere meer dan ervaren raadgever. Mijn geweldige oma. Zij baarde 15 kinderen binnen 19 jaar en barstte van de bruikbare tips en inzichten. Wat een rijkdom dat ik haar tot mijn 40ste in mijn leven mocht hebben.

 

Degelijk voorbereid leefde ik naar de bevalling toe. Dat ging wel anders dan nu. Vanuit tijdschriften, boeken en via mijn geweldige vroedvrouw bereidde ik me voor. Voor mij geen zwangerschapsgym, want dat leek me echt niets voor mij. Ik heb zo lang het ging de Hatha Yoga bij Crea in Amsterdam gevolgd en wekelijks gezwommen in de Lieberg in Hilversum. Gewoon baantjes, wat verder in de zwangerschap wel langs de rand. In een gewone bikini tot ergernis van mijn moeder en tot genoegen van mijn mede zwemmers die mijn buik, waar ik zo trots op was, wekelijks zagen groeien.

Over opvoeden, begeleiden et cetera, et cetera hebben mijn man en ik, als ouders, voor, tijdens en na de bevalling in die tijd vele gesprekken gehad. Dat was voor ons een waardevolle en belangrijke zaak. Nu na 35 jaar vind ik het zo mooi, dat de mens, die ooit in mijn buik groeide en die ik maanden gevoed heb, zo steeds meer zijn eigen persoonlijkheid heeft en ontwikkelt. Dat is wat er gebeurt als je kind langer op zichzelf leeft en woont en ook echt ruimte pakt/ervaart om zich als mens te ontwikkelen.

Wat me de afgelopen maanden extra geraakt heeft, is hoe, wat ik deed, ook zo doorwerkt. Dat er interesses in je kind (volwassen man) blijken te zitten, die je onbewust gevoed hebt. Dat weet je wel als ouder. Toch is het nu zo mooi om te zien en te ervaren, dat wat hem toen raakte, nu wordt meegenomen. Voor mij is dat soms als ouder een verrassing, wat dat dan weer is. Al heel vroeg zong ik voor hem, terwijl ik gitaar speelde. Zijn vader heeft ook veel muziek interesse. Dus, dat dat meegenomen werd, hadden we kunnen verwachten.

Zijn recente nieuwe kledingstijl vind ik mooi en ook verbazend. Volgens hem heeft die stijl ook raakvlakken met het feit, dat ik er netjes uitzag toen hij klein was. Ja, een baan eind jaren 80 in de IT vroeg mantelpakjes, bloesjes, hakken en panty's. Geen idee, dat mijn werkkleding zo'n invloed had.

Van de week vroeg hij mij naar een Magnificat, wat ik gezongen had met de Schola in de Sint-Jansbasiliek in Laren. Ik stond perplex. Hij was al aan het zoeken geweest en kon maar niet, die compositie vinden, die hem toen geraakt had. Toen "moest" hij als publiek mee naar de concerten waarin ik meezong. Hij heeft die muziek, terwijl ik thuis oefende, natuurlijk ook veel gehoord. Nooit heb ik kunnen bevroeden, dat het Magnificat van naar ik nu denk Andriessen hem zo zou raken en bijblijven.

Dat is een voorbeeld van de vele momenten van rijkdom van deze 35 jaar ervaring. 

Een ervaring waarvan wij helaas al heel diep hebben ervaren, 

dat deze niet vanzelfsprekend hoeft voort te duren. 

Dat geeft dit alles extra diepte.