Zonder keuzes kan voor je het weet je leven verglijden. Je bent druk, tenminste dat ervaar je zo, maar als je na een week of wat terug kijkt, is er vanuit de drukte weinig ontstaan. Het loslaten kan soms betekenen, dat je ook echt even weg moet. Ruimte in je hoofd en je hart. Eigenlijk gewoon even niets.
Het is bijna vijf jaar geleden, dat ik voor het eerst, ja toen pas :-), heel bewust en eigenlijk ongelofelijk genietend een strandwandeling maakte in het mij zo dierbare Zandvoort. Ik was die ochtend eerst gaan hardlopen. Het was een prachtige, zonnige zondagochtend in januari. Die middag zou ik een mix dubbel tennispartij spelen in de wintercompetitie. Een soort onderlinge competie hier in de buurt. Die staat voor tennis en ontmoeten.
De zon scheen zo lekker, het voelde zo fijn en open buiten. Dat was nou net wat ik nodig had. Niet in een hal bewegen. Buiten zijn. Ademen. Ruimte voelen. En als ik eerlijk ben, ook Helma (her)ontdekken.
Die dag ervoor was me 100% duidelijk geworden, dat mijn levensweg even alleen verder ging. Ik was nog benieuwd geweest, of er andere mogelijkheden waren, en of ik daar voor voelde. Dat was niet zo. Ook dan is de missie: loslaten, durven en focussen op mijn nieuwe weg. Ruimte pakken. Ik had een sterk gevoel, dat ik naar Zandvoort moest. Naar zee. Was dan ook erg blij, dat er iemand graag voor me inviel in de geplande tennispartij en ik ben voor het eerst bewust alleen naar Zandvoort gegaan. Ik had het niet verwacht, maar heb me daar toen zo rijk, rustig en Helma gevoeld. Die dag is echt de markering geworden van een sterke nieuwe start, gebaseerd op een manier van leven die bij mij past.
Die ervaring brengt mij steeds vaker naar het strand. Ga ook wel naar live muziek of hardlopen om los te laten en de focus weer scherp te krijgen. Ik merk steeds meer, dat deze openheid, en zeker in combinatie met een rustig strand, me zo van dienst is om te durven los te laten en die eigenlijk inmiddels wel bekende focus te volgen.
Terugkijkend op de laatste vijf jaar heeft me dat goed gedaan. Die regelmatige wandelingen met mezelf op een rustig strand. Dat geeft me mijn focus; het bevestigt me mijn weg. Ik herken het ook in de begeleiding van diverse coachees, hoe zij hun focus kiezend hun eigen weg zijn gegaan. Dit betekent ook voor hen durven en loslaten. Het is prachtig om soms jaren later te mogen ervaren, waar hen dit ook gebracht heeft.
Ik vond het vijf jaar terug ook een hele stap om alleen naar Zandvoort te rijden. Nu doe ik zoveel meer in evenwicht alleen. Dat voelt rijk. Het hoeft niet alleen; het is soms wel heel goed.
De ruisende zee en de breedte van het strand
brengen mij los van al die andere in het dagelijks leven aanwezige terughoudende zaken
naar wat echt belangrijk is voor mij.
Mijn weg naar mijn levensdoel: een wijs oud wijf worden.
