Nog geen twee maanden geleden schreef ik mijn blog: "Het oude, overvolle kastje kan en gaat van slot en wordt opgeruimd."
Enige tijd daarvoor had ik mijn studie al gepauzeerd, omdat ik merkte, dat ik behoefte had aan ruimte en verdiepen.
Hoewel leven vanuit "niet zeuren en doorgaan" mij ook echt wel bekend is, én mij ver bracht, heb ik nu weer eens heel goed ervaren, dat ruimte nemen en verdiepen waardevol is.
Mijn keuze om even stil te staan, mijn levensverhaal en drijfveren opnieuw te bekijken, te delen en te ordenen was goud waard.
Dat oude, overvolle kastje is niet meer.
Mijn blik is weer open en ik kies vanuit mezelf wat er is en gaat zijn.
Inderdaad: ruimte nemen en verdiepen geeft zicht op veel meer aantrekkelijke afslagen op een levensweg. Dat geldt ook voor mij.
Ik orden nu vanuit mijn nieuwe keuzes mijn verdere weg, waarin ik plaats houd voor ruimte en verdiepen. Dit geeft me zo'n mooi zicht op wat er nog meer is; dat houd ik vast.
Vanuit deze ruimte en verdieping creëer ik mijn actieve leven voor de komende jaren.
Want ... té stil zitten ervaar ik voor mij niet als een fijn leven. Ik zeg weleens: "Ik heb geen brief geschreven om hier te zijn. Ik was hier opeens. De luxe is, dat mijn wieg op een heel mooi stukje van deze aarde stond en van dit leven, mijn leven, maak ik hier vanuit mijn drijfveren een mooi en waardevol leven. Daarbij kijk ik graag naar een groeiende, bloeiende geranium, terwijl ik ondertussen van alles en nog wat onderneem."
Er is altijd weer een mooi pad, een nieuw pad, met diepte, dat uitdaagt om te ontdekken ...
 |
| Foto: Helma Ketelaar |
Het is fijn en mooi wat je schreef. Mijn pad is nog even donker daar een verlies van mijn dierbare mij nog belemmert om een ander pad in te gaan. Maar ik volg nu zijn paden daar dit zijn wens was dat ik het zal afmaken. Daar ontvang ik het licht wat ons zo verbond en nog verbindt. Wellicht dat ik misschien later ook mijn vernieuwde levenspad dan vindt.
BeantwoordenVerwijderenBeste Tine,
VerwijderenPaden kunnen we soms plannen of een soort van bedenken/dromen. We vragen ons weleens onderweg of achteraf af, wat maakte dat we met de aanwezige paden op onze manier zijn omgegaan. Wat verder in de tijd laat ik zelf het zuur en de zwaarte los en koester ik wat er toen, nu en straks goed voor mij was, is en zal zijn. Ik ben met jou benieuwd naar wat jouw pad gaat zijn.
Hartelijke groet,
Helma
Tip is wellicht om de foto boven je woorden te plaatse zodat je woorden beter spreken. Groetjes Tine
BeantwoordenVerwijderenDank Tine, daar ga ik eens naar kijken. Mooie dag gewenst, Helma
BeantwoordenVerwijderen