Bijna 20 jaar geleden nam ik een definitieve beslissing, die mijn al op zijn kop staande leven, nog meer dynamiek gaf. Die beslissing zat er al even aan te komen en was helaas onontkoombaar. De kern van de relatie, waar ik toen ruim 22 jaar in leefde, herbergde een onmogelijkheid voor mij. Steeds meer ontdekte ik, dat ik mijn partner blijvend minder hetero ervaarde, als ik mezelf voelde. Dat was en is pijnlijk, maar wel de realiteit.
Daar heb ik mee geworsteld. Wist niet goed wat er echt was en daardoor werd delen en raad vragen moeilijk. Het was grotendeels mijn lastige proces. Een proces, waarvan ik wel voelde waar het naartoe ging. Ik heb alleen eerst echt alles, alles geprobeerd om niet op dat beslissende moment uit te komen.
Donderdagavond 12 september 2002 23.30 uur werd het me heel duidelijk, dat ik wel de stap moest zetten om verder mijn eigen weg te gaan.
Dat dit een spannende stap was, voelde ik heel goed. Alleen als het echt niet anders kan, ... dan moet het gewoon.
Ik zeg weleens, dat ik geen brief geschreven heb met het verzoek om op deze aarde te leven. Nu ik hier toch ben, maak ik graag een prettig leven. Een leven, dat bij voorkeur ook waardevol is voor de samenleving waarin ik leef, de natuur en natuurlijk ook voor mijn naasten en mezelf.
Mijn echte zelf ontdekken heeft mij best wat tijd gekost. Zo'n proces is ook nooit klaar, denk ik. Wel ervaar ik mij nu op een moment in mijn leven waar ik oprecht blij en kalm van word. Nee, niet inactief, dat past me niet en dat vind ik ook zonde van de kansen die leven biedt.
Die afgelopen 20 jaar waren voor mij een boeiende reis. Met overigens een gezonde ecologische voetprint.
Deze reis was intens en soms prachtig. Binnen het eerste jaar werd ik geconfronteerd met de diepste zorg voor mijn jong, die je als moeder maar kan voelen. Gelukkig liep dat goed af. Maar dat is een onderwerp, dat me bij het tikken de tranen in de ogen geeft. Niet erg, want het gevoel is niet langer weggestopt en dat hele traject heeft ook een mooie plaats gekregen. Dit soort belevenissen geven ook diepte aan wat er nu is en een terecht gevoel voor wat belangrijk is.
De reis was ook uitdagend op financieel gebied. Van jongs af aan wist ik, dat ik graag zelfstandig wilde leven. Een écht eigen leven, met eigen inkomsten, wel bij voorkeur in verband met een mij dierbare man.
Dat zelfstandige leven starten was een uitdaging. Begin jaren 80 kreeg ik op de UVA een studieadvies van mijn decaan, waar ik mij niet in kon vinden. Na een pittig telefoongesprek verzuchtte de decaan: "Oh, jij wil later werken, een eigen baan na je studie!" Dat gaf een passender studieadvies ... Ja, zo was dat soms nog in die tijd.
Die afgelopen 20 jaar heb ik voor die financiële zelfstandigheid soms flink moeten knokken. Ik startte die jaren met extra hypotheken, was de uitkopende partij, én een baanverlies door een reorganisatie. Om van mijn politieke avontuur maar niet te spreken.
Inmiddels woon ik 7,5 jaar in mijn handige appartement op een prettige plek in Hilversum van waaruit ik de rust en mezelf weer terugvond. Ik heb ervaren dat ik stevig sta en weer stevig ga staan, als dat nodig is.
Me verbinden met lotgenoten, de "hetero van de homo", heeft me in contact gebracht met vele warme sterke vrouwen. Mijn woorden delen over het later uit de kast komen van je partner hebben mij veel rust gebracht. De diverse reacties op mijn woorden geven aan, dat ze bijdragen aan een langzame, betere zichtbaarheid van deze intense beleving, die in onze maatschappij én onze wereld veel voorkomt.
Vanuit die woorden heb ik mijn poëzie weer opgepakt. Mijn eerste bundel "Helaas niet voor mij" uitgegeven. Zondag draag ik weer voor op een open podium in Eindhoven en ik werk door aan een volgende bundel.
Mijn verder leven gaat en kan nu vanuit de kracht van kalmte. Zoals Kurma de schildpad in "De 7 geheimen van de schildpad" op pagina 101 "spreekt: "Wie met langzaamheid en bedachtzaamheid handelt, wordt rustig. Wie rustig wordt, wordt vrolijk en kalm. Vrolijkheid en kalmte zijn als sleutels die de poort naar het geluk openen."
Vanuit mijn gevonden balans en intrinsieke rust werk ik in diverse rollen voor studerend werkend Nederland en besteed ik verder tijd aan heterocoach, studeren en dichten. Hiernaast ervaar ik ook natuurlijke ruimte voor zang, sport en leven.
Wie weet biedt het leven mij ook in mijn echte privé nog wat moois. Stap voor stap leef ik genietend vanuit mijn huidige kalmte verder.
 |
| Foto: Helma Ketelaar |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten