Lezend vandaag in een mij nu al heel dierbaar sinterklaasgeschenk "De zachte krachten zullen zeker winnen Een keuze uit de gedichten van Henriette Roland Holst" leek het mij passend over mijn recente beslissing een blog te schrijven. Nadat ik net even lekker uitgewaaid ben op deze winderige tweede kerstdag, ben ik aan mijn toetsenbord gaan zitten. En schrijf ik nu deze blogpost.
 |
| Foto Helma Ketelaar "De zachte krachten zullen zeker winnen" |
In het coachen zeggen we weleens, als je ergens 20 minuten echt goed over nagedacht hebt, dan heb je datgene, waar je over denkt, zeer waarschijnlijk van alle kanten goed bekeken. Als je geen nieuwe informatie hebt, is het dan niet zinnig, dat weer te overdenken en wat die nieuwe informatie betreft. ..... Daar kun je wel naar uit blijven kijken, soms is het moment gewoon daar om te besluiten, wat je ergens van vindt.
In zo'n spiraal zat ik al even. Ik dacht tot ik ging schrijven, dat ik een week ofzo in deze denkspiraal zat.
Tijdens het beginnen van dit blog realiseerde ik me pas goed, dat dit al heel wat langer in me speelt. Net als velen van ons doen bij een lastig besluit, heb ik dit voor mij lastige besluit regelmatig geparkeerd. Gedacht en gehoopt dat er vast wel iets zou gebeuren, waardoor ik niet in actie hoefde te komen.
Dat moment was woensdag voorbij.
Waar ik mee worstelde? Ik worstelde met mijn politiek betrokkenheid, mijn partijlidmaatschap (PvdA) en met mijn daarin afgegeven lokale commitment.
In juni 1999 ben ik, na een overdenkperiode van jaren en een meer dan 15 jaar lidmaatschap van de PPR en daarna Groen Links, lid geworden van de PvdA. Een grote stap vond ik dat en ik heb me er thuis gevoeld en er veel gedaan.
Er zijn de afgelopen jaren meerdere momenten geweest, dat ik over dat "thuis voelen" wel eens getwijfeld heb. Dat is helemaal niet verkeerd, want dat hoort bij bewust partijlidmaatschap in mijn ogen. Het is ook lastig om ook al deel je de uitgangspunten, de vele standpunten en handelswijzen, die er nu eenmaal bij horen, altijd voldoende dichtbij jou te ervaren. In dit geval dus voldoende dichtbij mij. Dat snap ik en daar kan na zoveel jaren politieke betrokkenheid zeker wel mee omgaan.
Dit schrijf ik ook gewoon voor mijn eigen netwerk om met jullie mijn worsteling en mijn beslissing te delen.
De hele geschiedenis van de toeslagenaffaire en de pijn bij de vele onschuldige slachtoffers gaan me aan het hart. Zeker als ik zie vanuit welke vooringenomen standpunten in de loop van vele jaren dit ontstaan is. Daar voel ik mij als Partij van de Arbeid lid ook mede verantwoordelijk voor. Daarom heb ik de recente verhoren met interesse en vaak direct (digitaal) gevolgd. De conclusie van de onderzoekscommissie is duidelijk en in mijn ogen en mijn hart pijnlijk.
Dat vraagt naar mijn persoonlijke mening niet alleen om de erkenning van het feit dat deze conclusie pijnlijk is, dat vraagt ook om daadkracht van binnenuit. Woensdag werd me duidelijk hoe ik hier insta. Dat heb ik ook met de landelijke en lokale voorzitter en de lokale fractievoorzitter gedeeld.
Mijn eigen persoonlijke beslissing ligt daarin dat ik, als mijn partij de verkiezingen ingaat onder leiding van een direct betrokkene bij deze toeslagenaffaire, ondanks mijn positie op de lokale kieslijst, dan mijn partijlidmaatschap opzeg.
Gaat mijn partij de verkiezingen in met een minder direct bij de toeslagenaffaire betrokken lijsttrekker, dan zeg ik mijn partijlidmaatschap rond de lokale verkiezingen op. De vele onderlinge discussies binnen mijn partij over de toeslagenaffaire en de manier van verantwoordelijkheid nemen, liggen daaraan ten grondslag. Ik merk, dat ik me bij deze opstellingen en gedachtegangen niet meer thuis kan voelen.
In het lokale programma herken ik mij, daar heb ik me aan verbonden en daarom zal ik, als ik me kan vinden in de signatuur van de nieuwe landelijke lijsttrekker, tot de komende lokale verkiezingen lid blijven.
Bekenden van mij, zullen begrijpen dat dit besluit mij niet licht valt. Maar tegelijk wel bij mij past.
Vandaar dat ik vind, dat ik dit in dit blog met mijn netwerk moet delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten