Oftewel ik begeleid met veel plezier vele actieve studenten en geef hen ook inhoud mee. Dit levert mij energie én inspiratie. Zoveel verschillende mensen, met zoveel verschillende drives om hun vaak verschillende en diep gewenste doelen te halen.
De rit naar Amsterdam start ik altijd via de N201. Die heb ik al zo vaak gereden in de ochtend naar werk of een opdracht. Elke keer weer ervaar ik die rit alsof ik op vakantie ga. Ja, zelfs als er file staat.
Water... daar heb ik iets mee. Dat geeft ruimte en view en maakt me gelukkig. Als ik via de N201 rijd, zie ik maar liefst aan twee kanten water! Top! Voor alle milieuliefhebbers (net als ik), ik fiets, loop en wandel er ook heel regelmatig en graag.
Terwijl ik tussen het water doorrijd, krijg ik vanzelf ruime gedachten. Dat is ook nodig. Zeker zo aan het einde van het jaar past het om te overwegen, welke afslag ik bij een volgend kruispunt neem.
Ook reflecteren gaat me in de omgeving van water goed af. Waardevol om te kijken waar ik nu ben en waar ik naar toe wil.
Vandaag schoot ik opeens in de lach. Ja, ik heb plezier in wat ik doe. Het is mooi om eigen kennis en werk- en studie-ervaring door te geven en te delen met anderen, die zich ook aan het ontwikkelen zijn. Fantastisch omdat op twee terreinen te doen, die zo bij me passen. Het mooie is, dat ik van de groepen ook tegelijk zoveel moois terugontvang.
Ik mag dan wel ruim 50 jaar hier rond lopen. Feitelijk ben ik nog steeds een soort "werkstudent". Daarbij heb ik het erg naar mijn zin: het is werk vol inspiratie. Én het werk maakt het mogelijk dat ik weer en dus nog steeds, echt studeer. Gisteren besloten om daar na het afronden van mijn Master in Marketingmanagement over ongeveer een jaar (denk ik) ook vrolijk mee door te gaan. Ik ga me maar eens oriënteren hoe dat promoveren op de "Hetero van de Homo" realiseerbaar voor me wordt.
Stap voor stap en vol genietend van de weg met bij voorkeur regelmatig zicht op water.
Niet de eeuwige "student", maar de eeuwige "werkstudent'?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten