vrijdag 22 februari 2019

Moeders wil is wet, De Groenteman en De Zwabber


De Zwabber was jarenlang mijn metafoor om mijn levenskeuzes aan af te meten.

Jarenlang vormde het beeld van de huisvrouwen, die vanaf het balkon van hun portiekflat, met de zwabber in de hand, ons, hun kinderen uitzwaaiden als we naar school gingen, een herinnering in mijn leven. Niet alleen een herinnering. Ook wel een soort angstbeeld.
Het beeld dat in mijn omgeving zo begin, midden jaren 60 bijna overal was. De radio kende een belangrijke plaats in dat leven. Nog lang niet overal was televisie. Zelf keek ik dat vaak bij mijn vriendinnetje Marrie, want wij hadden toen nog geen televisie.

De radio was wel overal en die stond ook overal aan. In "mijn" omgeving natuurlijk op de KRO, want de periode waar ik het hier over heb, kent nog een strakke verzuiling. 
Welk vriendinnetje ik ook ophaalde voor de lagere school, toen nog meisjesschool, overal stond die radio aan. Afgestemd op Moeders wil is wet, met daarin dat herkenbare programma van De Groenteman. Wie herinnert zich niet : "Cha, cha cha, wat zullen we eten?

Het was de tijd waarin de melkboer bij ons in de portiekflat "op de trap" kwam met zijn melkbus. Mijn moeder kocht dan, net als de andere vrouwen zonder koelkast, afgemeten melk in haar melkkoker. Dat werd thuis dan direct gekookt en daarna was het vechten om de room, die dat opleverde. 

Het was tussen die portfiekflats overigens heerlijk spelen, dat was beslist een hele mooie kant van het wonen daar. We hadden achter en tussen de flats veel speelruimte en wij kinderen konden daar heerlijk, niet verzuild ingedeeld, veel samen buitenspelen. 

Ik zal een jaar of zeven zijn geweest, toen ik weer eens op weg was naar school en achterom keek om nog even te zwaaien naar mijn moeder. Die stond daar als altijd met de zwabber in haar hand mij uit te zwaaien. Naast haar zwaaiden nog meer vrouwen hun kinderen uit. Ik zag dus iets, wat ik al jaren dagelijks zag. 

Toch...... overviel me op die ene dag een gevoel, dat ik tot de dag van vandaag herken en dat een belangrijke rol heeft gespeeld en speelt in mijn leven.

Al die moeders waren thuis, al die moeders zwaaiden ons uit. Mét Zwabber...... 
Ik dacht: "Die vrouwen zwaaien alleen maar uit? En dan.....?"
Zo jong als ik toen nog was, kon en kan ik me niet voorstellen dat ik voor uitzwaaien (Met Zwabber) en thuisblijven op deze aardkloot terecht was gekomen. 
Hoe dan? Ik had geen idee hoe ik dan zou gaan leven. Ik had niet echt een rolmodel voor ogen en in de buurt. Maar ik wist wel: Niet Zo!

Vanaf dat moment heb ik menige levenskeuze als volgt afgewogen:
Leidt dit tot een "Zwabber op een balkon"? 
Ja of nee?